Sulaymān  al-Djamzūriyy 

Zijn naam is Sulaymān b. Husayn b. Muhammad b. Shalabiyy al-Djamzūriyy, ook wel bekend als al-Afandiyy. Hij behoort tot de grote, zeer gerespecteerde en geëerde Qirā-ah specialisten van zijn tijd. Hij behoorde tot de Shāfiᶜiyy wetschool. Hij werd geboren in de maand Rabīᶜ al-Awwal in 1160 H te Tandatā, wat nu bekend staat als Tantā.

Zijn kennisvergaring in de recitatiewetenschap

Hij ondernam een reis naar de universiteit al-Ahmadiyy en ging in de leer bij de grootgeleerde en de imam der Qurraāʹ van zijn tijd, de steunpilaar voor de recitanten, namelijk: ᶜAliyy b. ᶜUmar b. Ahmad b. ᶜUmar b. Nādjiyy, de grote al-Mīhiyy al-Ahmadiyy[1] al-Shāfiᶜiyy (gest. 1204 H.). Hij deed bij hem de kundigheid en expertise in de Qirā-ah-recitatiestijlen op en de finesses van Tajwīd.

Zijn werken in de recitatiewetenschap

Van de nobele sheikh zijn vele vruchten tot stand gekomen. In de recitatiewetenschap zijn de volgende werken heel bekend:

Fath al-Aqfāl Sharh Tuhfah al-Atfāl, Nazm Kanz al-Maᶜāniē bi Tah-rīr Hirz al-Amāniyy en de uitleg daarop: al-Fath al-Rahmāniyy  Sharh Kanz al-Amāniyy. Ook het gedicht in de Riwāyah van al-imam Warsh en Djāmiᶜ al-Masarrah fī Sjāwāhid al-Shātibiyyah.

Zijn overlijden

Het is niet exact bekend wanneer de nobele sheikh is komen te overlijden. Van wat er bekend is en begrepen wordt, is dat hij nog levend was in het jaar 1208 H, omdat dit het jaar is waarin hij het werk al-Fath al-Rahmāniyy afrondde.

Sh. al-Dabbāᶜ (uitlegger)

Zijn specialisme

Het gedicht Tuhfah al-Atfāl werd uitgelegd door een vooraanstaande leider der geleerden in de recitatiewetenschap, heer en meester in Tajwīd en Qirā-ah, in orthografie van de Qurʹān en in de Ayāt-wetenschap. Hij was daarnaast belast met de controle van de Qurʹānische manuscripten die gedrukt werden. Zijn naam is ᶜAliyy b. Muhammad b. Hasan b. Ibrāhīm ook wel bekend als al-Dabbāᶜ. Hij verkreeg de uitzonderlijke positie van hoofdonderwijzer in de recitatiewetenschap en Qirā-ah, en was de imam, boven de overige uitzonderlijke grootgeleerden en specialisten van zijn tijd, van heel Egypte.

Zijn karakter

Hij was een zeer godvrezende man, buitengewoon intelligent, had veel gezag, was zeer gefatsoeneerd, zeer toegewijd, continue bezig met aanbidding, zeer nederig, zeer coulant naar de medemens, vergevensgezind, zeer vrijgevig en altijd bezig met de recitatie van de Qurʹān.

Kennisvergaring en zijn docenten

Hij deed zijn specialisatie in de recitatiekunde op bij talloze Shuyūkh[2]. Deze Shuyūkh waren zeer vroom en grote specialisten op hun vakgebied, mensen die ongeëvenaard waren in hun kwaliteiten om de Qirā-āt te waarborgen. Onder hen behoren de grootgeleerden, de specialisten, sh. Hasan al-Koetbiyy en sh. ᶜAbd al-Rahmān al-Khateeb al-Shaᶜᶜār, bij wie hij dit specialisme ontwikkelde.

Zijn meest bekende student

Tot de zeer bekende vakrecitanten van Egypte die van sheikh al-Dabbāᶜ kennis hebben verworven behoren: de grootgeleerde, de Muqriʹ sh. Ahmad ᶜAbd al-ᶜAzeez Ahmad Muhammad al-Zayyāt al-Misriyy al-Dareer. Buiten Egypte was de grootgeleerde, de specialist sh. ᶜAbd al-ᶜAzeez b. sh. Muhammad ᶜAliyy ᶜUyūn al-Sūd zijn student die de hoofdspecialist en hoofdmoefti van Hims te Syrië was (heengegaan in het jaar 1399 H.).

Zijn overlijden

De nobele sheikh verliet deze wereld omstreeks 1367 Hidjriyy. Hij had zijn leven volledig toegewijd aan het dienen van de Qurʹan en diens bewakers.

Moge Allāh sh. Sulaymān en sh. Dabbāᶜ zegenen met het beste in beide werelden. Moge Allāh hen laten herrijzen als dragers van de Qurʹan en als dienaren van de nobele Profeet Vrede zij met hen.

werken

[1] Niet te verwarren met de ongelovige groepering Ahmadiyyah van Mirza Ghulam al-Qādiyāniyy. Hij waande zichzelf een profeet.

[2] Hiermee wordt niet de graad van sheikh in geleerdheid van vandaag bedoeld, maar de uiterste graad van excellentie.

Het boek met uitleg is naar het Nederlands vertaald en te koop: Tuhfah al-Atfal