De reden voor de adoptie van de Maliki-wetsschool?

De Shuyukh leggen in het interview uit wat de redenen zijn geweest die ertoe hebben geleid dat het Maghrebijnse volk gekozen heeft voor één specifieke wetsschool. De keuze viel namelijk op de alom geprezen Hadith-geleerde en jurist van Medina, dit is niemand anders dan Imam Malik (d. 179 H.). Ze bespreken hierbij een aantal van deze oorzaken en lichten deze toe.

Een van de leidende oorzaken was dat de Maghrebijnse cultuur een sterke overeenkomst kende met die van de Arabische. Het nobele en deftige karakter van het Maghrebijnse volk speelde een grote rol bij de keuze voor Imam Malik, daar de Arabieren zelf een nobel en deftig volk waren. Het is vanwege deze overeenkomst dat de keuze snel viel op de wetsschool van de Imam van Medina.

Dat de geleerden hun toevlucht zochten tot deze grootse Imam en zijn wetsschool adopteerden, was door onze nobele Profeet ﷺ reeds voorspeld:

“Zeer binnenkort zullen de mensen op de flanken van de kamelen slaan op zoek naar kennis, en zij zullen niemand vinden die meer kennis heeft dan de geleerde van Medina.”

De geleerden zijn het erover eens dat de persoon over wie de nobele Profeet ﷺ sprak, de grootse Hadith-geleerde en jurist (Faqih), Imam Malik ibn Anas was. Er is daarnaast een andere overlevering waarbij onze nobele Profeet ﷺ blijk gaf aan de voortreffelijkheden van de wetsschool van Imam Malik. Zo heeft de nobele Profeet ﷺ het volgende vermeld:

“De mensen van het Westen (Maghreb) zullen triomfantelijk de waarheid blijven volgen, en niemand zal hen daarin schaden tot het Uur is aangebroken.”

Het was vanwege zulke berichtgevingen van onze nobele Profeet ﷺ dat de grootgeleerden en juristen een enorme trots ervoeren bij het vastklampen aan de wetsschool van Imam Malik rh. Het was en is een grote gunst van Allah ﷻ.

De geleerden en heersers van Maghreb (Marokko en omstreken), hebben vervolgens met man en macht deze wetsschool in stand gehouden en massaal overgeleverd. Dit was een inspanning van generaties en eeuwen aan grootgeleerden van Maghrebijnse juristen (Fuqaha) en specialisten. Al deze Maghrebijnse geleerden waren van de Maliki-wetsschool en volgenden de Ash’ari-school qua geloofsleer. Het laatstgenoemde punt zal later in het interview verduidelijkt worden.

De overeenkomst qua adoptie in de praktijk en gebruiken van het volk

De sheikh continueert met het toelichten van andere overeenkomsten. Naast het karakteristiek aspect is er een andere belangrijke overeenkomstigheid die de Arabieren met de Maghrebijnen delen, namelijk al-A’raf en al-‘Adaat (de gebruikelijke handelingen en gewoontes) waarmee rekening gehouden wordt in de islamitische wetgeving.

Het was voornamelijk dit aspect welke van enorme invloed is geweest voor de adoptie van de Maliki-wetsschool, daar in deze wetsschool “de praktijk van de mensen van Madina” (Arabië) een fundament is.

De voortreffelijkheid van Imam Malik en zijn wetsschool

Hierna vervolgt Sh. Dr. Ahmad al-Zrioulie het interview en somt de voortreffelijkheden van Imam Malik en zijn wetsschool op vanuit de uitspraken van de grote Imams zoals Imam Abu Hanifa. Hij refereert hierbij naar een werk van Imam al-Suyuti waarin de voortreffelijkheden van Imam Malik zijn verzameld: “Tazyin al-Mamalik bi Manaqib al-imam Malik”.

Hij behandelt hierin ook het wetgevend aspect van de Maliki-wetsschool waarin toegelicht wordt wat de waarde is van “de praktijk van de mensen van Madina” vanuit Hadith en Fiqh-oogpunt. Dit aspect van deze nobele wetsschool is zo sterk qua bewijsvoering dat het qua zekerheid boven de enkelvoudige overleveringen (Ahad) wordt geplaatst. Dit is omdat het massaal is uitgedragen door de volgelingen van de Profeet ﷺ en de metgezellen en geen ruimte laat voor twijfel (Tawatur).

Niet elke Sahih (correcte) Hadith wordt gebruikt

De gerespecteerde sheikh licht hierna een belangrijk element toe vanuit de Hadith-wetenschappen, iets wat voor veel leken onbekend is en helaas voor velen een valkuil blijkt te zijn. Dat is namelijk dat niet elke bevestigde Hadith gebruikt kan worden voor praktijk, omdat dit voor de toepassing daarvan afhankelijk is van meerdere factoren. Dit is thans waarom de nobele Imam Malik in zijn bekende Hadith compendium “al-Muwatta” een aantal overleveringen heeft opgenomen, maar in de praktijk niet heeft gebruikt in zijn wetsschool. Het deduceren van de wetgeving middels overleveringen is daarom alleen weggelegd voor de Fiqh-specialisten, omdat zij de juiste context weten.

Hierna noemt de sheikh enkele belangrijke werken op die Fiqh, ‘Aqidah en Tasawwuf behandelen en bekend zijn onder de Maghrebijnse geleerden. Dit zijn:

• Ar-Risalah van Ibn Abi Zayd al-Qayrawani,
• Muhassil al-Maqasid van Imam Ibn Zakriy al-Tilmisani,
• Al-Qawanien al-Fiqhiyyah van Imam Ibn Juzay.

De geloofsleer van de Malikiten door de geschiedenis heen

Hierna vervolgt Sheikh al-Zrioulie zijn betoog door uit te leggen dat de ‘Aqidah (geloofsleer) van Imam Malik overgebracht is door de grote geleerde Imam Abu al-Hasan al-Ash’ari. Deze laatstgenoemde geleerde stamt af van de nobele metgezel Abu Musa al-Ash’ari. Dat een ‘Aqidah-school niet naar Imam Malik is vernoemd maar naar imam Abu al-Hasan al-Ash’ari is vanwege zijn verdienste dat hij de ‘Aqidah van Imam Malik heeft gededuceerd, bewezen, gestructureerd en vervolgens massaal heeft doorgegeven. Het is een soortgelijk geval bij de Qira-aat waarbij een recitatiestijl is vernoemd naar een imam (bijvoorbeeld Nafi’ of ‘Asim) terwijl het afkomstig is van de nobele Profeet ﷺ. Het is vanwege dit verband met Imam Malik dat de Maliki-geleerden van Marokko (vrijwel) allen Asha’irieten waren, zelfs tot aan het punt dat er gezegd wordt dat er in de geschiedenis geen Maliki-geleerde is geweest behalve dat hij een Ash’ari was. Er is namelijk geen onderscheid te maken tussen het Ash’ari credo en de aanhangers van de Maliki-wetsschool. De Ash’ari geloofsleer is in realiteit en feitelijk de geloofsleer van Imam Malik, die op zijn beurt weer afkomstig is van de nobele Profeet ﷺ.

[ Met Ash’ari wordt  een verzamelnaam bedoeld van de Asha’irah, Maturidiyyah en Athari leerschool die in hun principes overeenkomen en dezelfde doctrine aanhangen. Deze geloofsleer is door de eeuwen door de overwegende meerderheid der geleerden, moslimrijken en volkeren uitgedragen, zij zijn de al-Sawad al-A’dham. De Maturidi-school (in geloofsleer) wordt voornamelijk door de Turken (Ottomanen) en Aziaten uitgedragen. De Ash’ari door de Egyptenaren, Indonesiërs en Maghrebijnse geleerden. Met Ash’ari wordt dus niet het Salafisme of het Wahhabisme bedoeld, welke de leerschool is van Muhammad bin ‘Abd al-Wahhab en Ibn Taymiyyah. Voor meer informatie over het Salafisme lees het artikel onderaan. ]

Hierna vervolgt Sh. Ouassou met het uitleggen van de optieken die er zijn over de Eigenschappen van Allah ﷻ. Wanneer we spreken over de eigenschappen van Allah ﷻ, zoals Yadd (Hand), Wajh (lett.: Aangezicht), Ridjl (lett.: Been), Istawa (lett.: vestigen), Nuzul (lett.: Neerdalen), zijn er verschillen in benadering van zulke dubbelzinnige teksten. Hij legt uit dat er in de islam hieromtrent twee benaderingen zijn die beiden correct zijn en voldoen aan de Quranische stelregel: “Niet(s) is zoals Hij.” [42:11]

Dit zijn: 

1. Tafweed en 
2. Ta’weel

Tafweed is dat men de ogenschijnlijke betekenis van dubbelzinnige verzen verwerpt, waarin gesproken wordt over gelijkenis met de schepping, zoals Yadd (Hand van Allah ﷻ) etc., om aan de Quranische leerstelling te voldoen: “Er is niets zoals Hij.” [42:11] De werkelijke inhoud daarvan wordt echter overgelaten aan Allah ﷻ. De geleerden zelf gaan hier verder niet op in, noch proberen zij de werkelijke betekenis daarvan te achterhalen, daar dit het verstand overschrijdt. Dit standpunt wordt voornamelijk door de eerste generatie geleerden uitgedragen: de Mutaqaddimin. 

Ta’weel is dat men beschrijvingen van Allah ﷻ, die lijken te spreken over een overeenkomst met de schepping herinterpreteert, zoals Nuzul (Neerdalen) vanuit de hemelen, Istawa (Vestigen) op de Troon. Dit principe is conform de stelregels van de Oud-Arabische taal zoals dit begrepen wordt door de Oud-Arabieren. Dit standpunt wordt voornamelijk aangehouden door de latere geleerden: Muta-akhkhirin.

[ Let er hierbij op dat de vertalingen van de woorden als Yadd etc. niet gebruikt worden door de Sheikh zelf. Het Oud-Arabisch leent woorden als Yadd (Hand), Wajh (Aanzicht), Istawa (Vestigen) etc. op andere manieren uit dan de invulling van Hand, Aanzicht, Vestigen, etc. zoals Yadd in de zin van Macht van Allah ﷻ etc. De ‘Ulama verschillen van mening of het überhaupt is toegestaan om zulke woorden te vertalen vanwege het feit dat de betekenis niet bekend is en omdat dit antropomorfisme in de hand werkt, zoals dat vandaag onder de Salafiyyah wijdverspreid is. ]

Dat beide opinies geaccepteerd zijn in de islam, namelijk Ta’weel en Tafweed, wordt tevens beaamd door de zoon van Imam al-Subki in “al-Tabaqaat”, waarin hij verklaart:

“Weet dat Imam al-Ash’ari geen nieuwe mening heeft geïnnoveerd of een nieuwe school verkondigde, maar hij stond voor de school van de Salaf, en hield zich vast aan datgene waar de metgezellen van de Profeet ﷺ op waren.”

Afwijkend van de Ummah: de leerschool van Ithbat (Tashbih)

Hierna opent de Sheikh een belangrijke discussie waarin hij een opinie beschrijft die zeer controversieel is geweest en die verworpen is door de Ummah. Hij doelt hier op de ‘Aqidah van de leerschool van Ithbat (Tashbih), welke voornamelijk uitgedragen wordt door enkelen die zich toeschrijven aan de Hanbali-wetsschool [waaraan de Salafiyyah en Wahhabiyyah zich toeschrijven]. De leerschool van Ithbat (Tashbih) houdt in dat meerduidige verzen, waarin er ogenschijnlijk gesproken wordt over Yadd (Hand) van Allah ﷻ, Qadam (Voet), ‘Ayn (Ogen), Nuzul (Nederdalen) vanuit de hemelen, Harwala (Rennen) in de hemel, Jihah (richting in plek) voor Allah ﷻ, feitelijk worden bevestigd en aan Hem toegeschreven, zonder in realiteit vergankelijkheid uit te sluiten of overeenkomstigheid met de schepping. Dit is ondanks dat zij de formule stellen van Hij rent in de hemelen “alleen niet zoals de schepping”, Hij daalt neder in de hemelen “alleen niet zoals de schepping” etc. Zij attribueren daarom Allah ﷻ met een fysieke plaats en ruimte, en een fysieke richting in de schepping zoals boven de Troon. Deze leerschool spreekt over een God dat in de hemelen fysiek rent, in ruimte fysiek beweegt, een plek verlaat en een andere plek fysiek aanneemt, daarnaast ogen als entiteit kent, handen tot zelfs vingers etc. Ze verketteren hierbij moslims die Allah ﷻ rein verklaren van fysieke ruimte, fysieke plek, fysieke beweging of enig van de symptomen van de schepping. Dit is een standpunt dat niet in overeenstemming is met dat van de Ummah, maar sterker nog door de eeuwen heen fel is bekritiseerd en verworpen. Deze leerschool van Tashbih welke door enkele Hanbali wordt uitgedragen, is op zijn beurt weerlegd door Imam Ibn al-Jawzi in zijn boeken, terwijl hij zelf een Hanbali was.

[ Sheikh Ouassou doelt met Ummah in zijn uitspraak op al-Sawad al-A’dham (overgrote meerderheid) welke de Ahl al-Sunnah is, namelijk de overwegende meerderheid van de natie door de eeuwen heen welke, Maturidi, Ash’ari en Athari* is geweest, ook wel bekend als de Asha’irah. Met Athari worden hiermee contextueel de geleerden bedoeld die de teksten behouden zoals ze zijn voorgekomen en zaken uitsluiten voor Allah zoals de leerschool van Tafweed dat doet. Het is in realiteit niets anders dan de leerschool van Tafweed. 

Er wordt onder de geleerden onderscheid gemaakt tussen de leerschool van Ithbat (Tafweed) en Ithbat (Tashbih). Bij Ithbat (Tafweed) worden de Arabische teksten zoals die zijn voorgekomen in de Quran en Sunnah behouden en daarbij elke soort overeenkomst met de schepping, elke eigenschap van de schepping of zaken die aanduiden op vergankelijkheid te verwerpen voor Allah ﷻ. Ondanks de term Ithbat of Athari op zulke plekken is gebruikt is dit in realiteit de leerschool van Tafweed (voorkomend bij de Ash’ari, Maturidi en Athari scholen). 

Kantnoot: Er wordt soms verwezen naar teksten van grootgeleerden die kritiek uiten op de leerschool van Ta’weel. Het is belangrijk om te weten dat de leerschool van Tafweed niet hetzelfde is als de leerschool van Ta’weel. Vanuit dit oogpunt hebben enkele oude geleerden, die het standpunt van Tafweed adopteren, kritiek op de leerschool van Ta’weel. Ze uiten hun kritiek met respect en waardigheid, zoals de Shafi’i-geleerde kritiek uiten op de Hanafi-geleerden in bewijsvoering en andersom, zonder hen als ketters of dwalenden te achten. Beide standpunten van Tafweed en Ta’weel zijn correcte en geaccepteerde standpunten binnen de islam. ]

Imam Malik en de leerschool van Ithbat (Tashbih) ?!

In een poging deze leerschool toe te schrijven aan Imam Malik, hanteren enkelen [Salafiyyah] ongelukkig een uitspraak van Imam Malik waarin hij verklaart:

“Al-Istawa (vestigen) is bekend, maar de hoedanigheid ervan niet, en ernaar vragen is innovatie.”

Wat belangrijk is om te weten is dat dit slechts één van de zeven variaties aan overleveringen is die toegeschreven wordt aan Imam Malik, [terwijl de meest authentieke uitspraak is:

“Al-Istawa is bekend, en de hoedanigheid is niet middels verstand te onderkennen, en ernaar vragen is innovatie…”]

Ongeacht welke versie van de overlevering wordt toegeschreven aan Imam Malik, is de interpretatie niet dat hij hiermee doelt op de leerschool van Ithbat (Tashbih) of deze enigszins doogt [zoals de Salafiyyah dat menen], maar zijn uitspraak is om de leerschool van Tafweed te verduidelijken, die geaccepteerd is door de Ummah. Namelijk dat we de meerduidige verzen als Istawa, Yadd en Ridjl etc. accepteren zoals voorgekomen in het Arabisch, doch elke vorm van Tashbih (overeenkomstigheid met de schepping) compleet uitsluiten en de werkelijke betekenis daarvan overlaten aan Allah ﷻ. Dit is ook door Imam al-Qarafi in zijn boek “al-Daghirah” verduidelijkt.

Afsluitend geeft Sheikh Ahmad al-Zrioulie het advies kennis over ‘Aqidah, Tasawwuf en Fiqh op te doen bij de specialisten van de Ahl al-Sunnah.

De adoptie van de Arabische cultuur in Nederland

Zoals we in het interview duidelijk hebben kunnen zien, zijn er een aantal factoren geweest die ertoe leidden dat de Maghrebijnse gemeenschap neigde tot het adopteren van de Arabische cultuur. Het is belangrijk om te weten dat de huidige Arabieren (Saudiërs) enorm verschillen met de Arabieren van de periode voor de val van het Ottomaanse Rijk. Dit heeft een enorm grote rol gespeeld in het adopteren van het huidige Salafisme in Nederland, dat geëxporteerd is geweest vanuit het huidige Saoedi-Arabië.

Wanneer we de geschiedenisboeken induiken, maar ook de oorlogsverslagen en Fatawa van Salafistische imams bestuderen, zien we dat voor de val van het Ottomaanse Rijk de Arabische cultuur en het credo overwegend  Ash’ari was. Het was voor de val namelijk feitelijk de praktijk van de Ash’ari-geleerden in de hele Hijaz (voormalig Arabië). De grootgeleerden van de Hanafi, Maliki, Shafi’i en Hanbali scholen in de Haramayn waren allen van deze ‘Aqidah leerschool. Dit is namelijk de leerschool welke door de eeuwen heen overwegend dominant is geweest, waar de ‘Ulama in hun boeken naar verwijzen als al-Sawad al-A’dham (overgrote meerderheid).

Hoe kwam deze cultuur te veranderen?

De Arabische cultuur kwam te veranderen nadat de Salafisten en Wahhabieten samen met de Britten, de Hijaz aanvielen, de ‘Ulama op grote schaal vermoordden en het Ottomaanse Rijk ten val brachten. De reden hiervoor was dat de Salafisten en Wahhabieten, de Asha’irah en het Ottomaanse Rijk als een polytheïstische entiteit waanden en het als verplicht achtten hen te vermoorden. – Sterker nog, het wordt vandaag nog door Salafisten uitgedragen over de inwoners van Iraq, Egypte, Syrier etc. (scan) – Dit wordt beaamd in oorlogsverslagen en Fatawa van Salafistische imams die dit in hun dagboeken hebben vastgelegd. [Al-Durar al-Saniyyah fi Adjwibah al-Nadjndiyyah, ‘Unwan al-Majd Fi Tarikh al-Nadjd. Zie scans ]

Ook de geleerden van de Hanafi wetsschool als Ibn ‘Abidin rh. (scan), de Shafi’i Mufti van Makkah Zayni Dahlan rh. (scan), de Hanbali Mufti van Makkah (scan) en de Maliki geleerde Imam al-Sawi en overige ‘Ulama van de Haramayn berichtten over de Wahhabitische entiteit als een sekte die het doden van de moslims (Asha’irah) legitiem achtte, waar de Salafiyyah zelf in hun Fatawaboeken openlijk voor uitkomen.

Zo schrijft de Maliki grootheid Imam ‘Allamah Ahmad bin Muhammad as-Sawi al-Maliki (1241 H.) in zijn boek “Hashiyah al-‘Allamah as-Sawi”, dat deel uitmaakt van de exegese van “Tafsir al -Jalalayn”, Surah al-Fatir Ayah 6, de Wahhabietische entiteit in de Hijaz als “Hizb ush-Shaytaan” (groep van de duivel).

“Er wordt gezegd dat deze Ayah is neergedaald omtrent de Khawaridj, zij die de interpretatie van het Boek en Sunnah vervalsen en hiermee het bloed van de moslims als legitiem achten en hun geld afnemen als Halal, zoals dat zich nu voordoet. Zij zijn de groep van het grondgebied Hijaz die al-Wahhabiyyah worden genoemd. Zij wanen zich op het rechte pad. Voorzeker, zij zijn niets anders dan leugenaars. (zie scan).

In de nieuwe uitgaves van Tafsir al-Sawi hebben de Salafisten de vermelding naar de Wahhabieten bewust verwijderd. (zie scan) Het vervalsen van uitgaves en begaan van valse uitspraken om hun ideologie te verspreiden is een veelvoorkomend probleem, iets waar de Shafi’ Mujtahid Imam al-Subki over rapporteert. (scan) Een ander voorbeeld hiervan is de ‘Aqidah omtrent de Spraak van Allah ﷻ waarin de uitspraken van Imam Qurqul zijn aangepast. (zie scan)

Dit is een verwijzing naar het verleden van de Salafiyyah die met hun volgelingen de inwoners van Makkah en Madina uitmoordden en het Ottomaanse rijk ten val brachten. De Salafiyyah zagen de Asha’irah en Maturidiyyah als polytheïsten, als gevolg van de driedeling van Tawhid, namen hun geld als buit, vermoordden ze, namen hun vrouwen en dochters als buit en gebruikten ze, zoals de ISIS dat deed met slavinnen.

Met de val van het Ottomaanse Rijk, dat overwegend Maturidi en Ash’ari was, werd het Salafisme en Wahhabisme, het credo van Muhammad Bin ‘Abd al-Wahhab en Ibn Taymiyyah wijdverspreid, dominant en het officiële uitgangspunt van Saoedi-Arabië. Deze groep hanteert in ‘Aqidah de leerschool van Ithbat (Tashbih) en volgt de ideologie van sheikh Ibn Taymiyyah, de driedeling van Tawhid en verklaren grote groepen moslims als ongelovigen baserend op dit model. Deze Fatawa zijn overvloedig aanwezig op het internet, maar ook in hun oude werken. Met de verovering van de Hijaz, kwam er een opportuun moment om deze leerschool te exporteren middels de oneindige voorraden aan petrodollars.

De emigratie naar Nederland en het vacuüm aan geleerden

De oude generatie die emigreerde vanuit Marokko naar Nederland voor een betere toekomst, was vooral niet onderlegd in kwesties van geloofsleer en kwam bij aankomst terecht in een vacuüm aan schriftgeleerdheid. Er was in Nederland nauwelijks een vertegenwoordiging van Ash’ari geleerden van Marokkaanse afkomst, niemand die hen kon begeleiden of over hen kon waken, en als dit er wel was, waren zij niet in staat om fulltime hun werk als Schriftgeleerden te doen.

De Salafisten kregen hierbij een ongekende mogelijkheid om deze groep onbegeleide Marokkanen te beïnvloeden vanwege de overeenkomstigheid in cultuur. Dit terwijl de Marokkaanse ouderen niet in staat waren het onderscheid te maken in leerscholen zoals Sh. Zrioulie en Sh. Ouassou dat onderscheid wel verduidelijken.

Een ander grote factor die meespeelde bij de verspreiding van het Salafisme in de Marokkaanse gemeenschap is dat voor een periode van meer dan 30 jaar de moskeeën gefinancierd geweest zijn door instellingen uit het buitenland die de streng Salafistische leerschool aanhangen.

Het was voornamelijk te danken aan het vacuüm aan Schriftgeleerden onder de Asha’irah in Nederland, dat Salafisten in staat waren de huidige Marokkaanse jongeren en ouderen te beïnvloeden met het Salafisme. Dit heeft als gevolg dat er vele Nederlandse jongeren zijn, predikers die openlijk de leerschool van Ithbat (Tashbih) propageren, de driedeling van Tawhid volgens het model van sheikh Ibn Taymiyyah, en geleerden als Bin Baz, ‘Uthaymin en Muhammad bin ‘Abd al-Wahhab als grote leiders promoten.

Uitnodiging naar de jongeren toe

We begrijpen dat dit enorm nieuw kan zijn voor jongeren en best verwarrend, omdat we in Nederland een geruime tijd heel iets anders hebben gehoord over de Asha’irah. Aangezien het hier gaat om traditionele Fiqh en ‘Aqidah is het belangrijk om bij de juiste personen informatie te verkrijgen die kunnen bevestigen wat de geleerden in het interview stellen. We raden de volgende personen aan als het gaat om de Marokkaanse leerschool en geschiedenis omtrent de Ash’ari en Maliki Fiqh. Voor de Ash’ari gerelateerde vragen kunnen enkele Hanafi en Shafi’i geleerden ook geraadpleegd worden die Ash’ari zijn van geloofsleer:

Mohamed Aaraab (Muhasaba, IUR – Maliki)

Galal Jihani (Stion, IUR – Maliki)

Khammar el-Bakkali  (Maliki)

Abd al-Ilah Emrani (Dar el-Huda – Amsterdam – Maliki)

Zekeriya Budak (Ash’ari – Shafi’i)

Yusuf al-Husayni (Ash’ari – Shafi’i)

Shahied Kariman (Stion – Hanafi)

Mohamed Yaseen Khan al-Azhari (al-Husayn – Hanafi).